turkotać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /turˈkɔ.tat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔtat͡ɕ
  • Syllabification: tur‧ko‧tać

Verb

turkotać impf (perfective zaturkotać)

  1. (intransitive, of machines, engines, etc.) to clatter, to rattle
    Synonyms: terkotać, trajkotać, grzechotać

Conjugation

Standard:

Conjugation of turkotać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive turkotać
present tense 1st turkoczę turkoczemy
2nd turkoczesz turkoczecie
3rd turkocze turkoczą
impersonal turkocze się
past tense 1st turkotałem turkotałam turkotaliśmy turkotałyśmy
2nd turkotałeś turkotałaś turkotaliście turkotałyście
3rd turkotał turkotała turkotało turkotali turkotały
impersonal turkotano
future tense 1st będę turkotał,
będę turkotać
 będę turkotała,
będę turkotać
 będziemy turkotali,
będziemy turkotać
 będziemy turkotały,
będziemy turkotać
2nd będziesz turkotał,
będziesz turkotać
 będziesz turkotała,
będziesz turkotać
 będziecie turkotali,
będziecie turkotać
 będziecie turkotały,
będziecie turkotać
3rd będzie turkotał,
będzie turkotać
 będzie turkotała,
będzie turkotać
 będzie turkotało,
będzie turkotać
 będą turkotali,
będą turkotać
 będą turkotały,
będą turkotać
impersonal będzie turkotać się
conditional 1st turkotałbym turkotałabym turkotalibyśmy turkotałybyśmy
2nd turkotałbyś turkotałabyś turkotalibyście turkotałybyście
3rd turkotałby turkotałaby turkotałoby turkotaliby turkotałyby
impersonal turkotano by
imperative 1st niech turkoczę turkoczmy
2nd turkocz turkoczcie
3rd niech turkocze niech turkoczą
active adjectival participle turkoczący turkocząca turkoczące turkoczący turkoczące
contemporary adverbial participle turkocząc
verbal noun turkotanie

Literary:

Conjugation of turkotać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive turkotać
present tense 1st turkocę turkocemy
2nd turkocesz turkocecie
3rd turkoce turkocą
impersonal turkoce się
past tense 1st turkotałem turkotałam turkotaliśmy turkotałyśmy
2nd turkotałeś turkotałaś turkotaliście turkotałyście
3rd turkotał turkotała turkotało turkotali turkotały
impersonal turkotano
future tense 1st będę turkotał,
będę turkotać
 będę turkotała,
będę turkotać
 będziemy turkotali,
będziemy turkotać
 będziemy turkotały,
będziemy turkotać
2nd będziesz turkotał,
będziesz turkotać
 będziesz turkotała,
będziesz turkotać
 będziecie turkotali,
będziecie turkotać
 będziecie turkotały,
będziecie turkotać
3rd będzie turkotał,
będzie turkotać
 będzie turkotała,
będzie turkotać
 będzie turkotało,
będzie turkotać
 będą turkotali,
będą turkotać
 będą turkotały,
będą turkotać
impersonal będzie turkotać się
conditional 1st turkotałbym turkotałabym turkotalibyśmy turkotałybyśmy
2nd turkotałbyś turkotałabyś turkotalibyście turkotałybyście
3rd turkotałby turkotałaby turkotałoby turkotaliby turkotałyby
impersonal turkotano by
imperative 1st niech turkocę turkoczmy
2nd turkocz turkoczcie
3rd niech turkoce niech turkocą
active adjectival participle turkocący turkocąca turkocące turkocący turkocące
contemporary adverbial participle turkocąc
verbal noun turkotanie

Further reading
  • turkotać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • turkotać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.