uczciwy
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish uczciwy, from Proto-Slavic *učьstivъ.[1] By surface analysis, uczcić + -iwy.
Pronunciation
- IPA(key): /ut͡ʂˈt͡ɕi.vɨ/
Audio (file) - Rhymes: -ivɨ
- Syllabification: ucz‧ci‧wy
Adjective
uczciwy (comparative uczciwszy or bardziej uczciwy, superlative najuczciwszy or najbardziej uczciwy, adverb uczciwie)
- honest
- Antonym: nieuczciwy
Declension
Declension of uczciwy
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | uczciwy | uczciwe | uczciwa | uczciwi | uczciwe | ||
| genitive | uczciwego | uczciwej | uczciwych | ||||
| dative | uczciwemu | uczciwym | |||||
| accusative | uczciwego | uczciwy | uczciwe | uczciwą | uczciwych | uczciwe | |
| instrumental | uczciwym | uczciwymi | |||||
| locative | uczciwej | uczciwych | |||||
References
- Boryś, Wiesław (2005) Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.