uręczać

Polish

From uręczyć +‎ -ać.

uręczać impf (perfective uręczyć)

(transitive, archaic) to guarantee (to give an assurance that something will be done right)
Synonyms: gwarantować, zapewniać, zaręczać

Conjugation of uręczać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uręczać
present tense	1^st	uręczam			uręczamy
	2^nd	uręczasz			uręczacie
	3^rd	uręcza			uręczają
	impersonal	uręcza się
past tense	1^st	uręczałem	uręczałam		uręczaliśmy	uręczałyśmy
	2^nd	uręczałeś	uręczałaś		uręczaliście	uręczałyście
	3^rd	uręczał	uręczała	uręczało	uręczali	uręczały
	impersonal	uręczano
future tense	1^st	będę uręczał, będę uręczać	będę uręczała, będę uręczać		będziemy uręczali, będziemy uręczać	będziemy uręczały, będziemy uręczać
	2^nd	będziesz uręczał, będziesz uręczać	będziesz uręczała, będziesz uręczać		będziecie uręczali, będziecie uręczać	będziecie uręczały, będziecie uręczać
	3^rd	będzie uręczał, będzie uręczać	będzie uręczała, będzie uręczać	będzie uręczało, będzie uręczać	będą uręczali, będą uręczać	będą uręczały, będą uręczać
	impersonal	będzie uręczać się
conditional	1^st	uręczałbym	uręczałabym		uręczalibyśmy	uręczałybyśmy
	2^nd	uręczałbyś	uręczałabyś		uręczalibyście	uręczałybyście
	3^rd	uręczałby	uręczałaby	uręczałoby	uręczaliby	uręczałyby
	impersonal	uręczano by
imperative	1^st	niech uręczam			uręczajmy
	2^nd	uręczaj			uręczajcie
	3^rd	niech uręcza			niech uręczają
active adjectival participle		uręczający	uręczająca	uręczające	uręczający	uręczające
passive adjectival participle		uręczany	uręczana	uręczane	uręczani	uręczane
contemporary adverbial participle		uręczając
verbal noun		uręczanie