uręczyć
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish uręczyć, from Proto-Slavic *urǫčiti. By surface analysis, u- + ręczyć.
Pronunciation
- IPA(key): /uˈrɛn.t͡ʂɨt͡ɕ/
- Rhymes: -ɛnt͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: u‧rę‧czyć
Verb
uręczyć pf (imperfective uręczać)
- (transitive, archaic) to guarantee (to give an assurance that something will be done right)
- Synonyms: zagwarantować, zapewnić, zaręczyć
Conjugation
Conjugation of uręczyć pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | uręczyć | |||||
| future tense | 1st | uręczę | uręczymy | |||
| 2nd | uręczysz | uręczycie | ||||
| 3rd | uręczy | uręczą | ||||
| impersonal | uręczy się | |||||
| past tense | 1st | uręczyłem | uręczyłam | uręczyliśmy | uręczyłyśmy | |
| 2nd | uręczyłeś | uręczyłaś | uręczyliście | uręczyłyście | ||
| 3rd | uręczył | uręczyła | uręczyło | uręczyli | uręczyły | |
| impersonal | uręczono | |||||
| conditional | 1st | uręczyłbym | uręczyłabym | uręczylibyśmy | uręczyłybyśmy | |
| 2nd | uręczyłbyś | uręczyłabyś | uręczylibyście | uręczyłybyście | ||
| 3rd | uręczyłby | uręczyłaby | uręczyłoby | uręczyliby | uręczyłyby | |
| impersonal | uręczono by | |||||
| imperative | 1st | niech uręczę | uręczmy | |||
| 2nd | uręcz | uręczcie | ||||
| 3rd | niech uręczy | niech uręczą | ||||
| passive adjectival participle | uręczony | uręczona | uręczone | uręczeni | uręczone | |
| anterior adverbial participle | uręczywszy | |||||
| verbal noun | uręczenie | |||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.