wić

See also: wic and WIC

Polish

Inherited from Old Polish wić, from Proto-Slavic *viti (stem *vьj-).

wić impf

Conjugation of wić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wić
present tense	1^st	wiję			wijemy
	2^nd	wijesz			wijecie
	3^rd	wije			wiją
	impersonal	wije się
past tense	1^st	wiłem	wiłam		wiliśmy	wiłyśmy
	2^nd	wiłeś	wiłaś		wiliście	wiłyście
	3^rd	wił	wiła	wiło	wili	wiły
	impersonal	wito
future tense	1^st	będę wił, będę wić	będę wiła, będę wić		będziemy wili, będziemy wić	będziemy wiły, będziemy wić
	2^nd	będziesz wił, będziesz wić	będziesz wiła, będziesz wić		będziecie wili, będziecie wić	będziecie wiły, będziecie wić
	3^rd	będzie wił, będzie wić	będzie wiła, będzie wić	będzie wiło, będzie wić	będą wili, będą wić	będą wiły, będą wić
	impersonal	będzie wić się
conditional	1^st	wiłbym	wiłabym		wilibyśmy	wiłybyśmy
	2^nd	wiłbyś	wiłabyś		wilibyście	wiłybyście
	3^rd	wiłby	wiłaby	wiłoby	wiliby	wiłyby
	impersonal	wito by
imperative	1^st	niech wiję			wijmy
	2^nd	wij			wijcie
	3^rd	niech wije			niech wiją
active adjectival participle		wijący	wijąca	wijące	wijący	wijące
passive adjectival participle		wity	wita	wite	wici	wite
contemporary adverbial participle		wijąc
verbal noun		wicie

verbs

wić f (diminutive witka)

Declension of wić

wić

This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.