zgonić

Polish

Etymology

From z- +‎ gonić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzɡɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: zgo‧nić

Verb

zgonić pf (imperfective zganiać)

  1. (transitive) to chase off
    Synonym: zegnać
  2. (transitive) to chase people or animals into a single place
    Synonym: zegnać
  3. (transitive) to exhaust by chasing
  4. (transitive) to go around a lot of places by walking fast

Conjugation
Conjugation of zgonić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zgonić
future tense 1st zgonię zgonimy
2nd zgonisz zgonicie
3rd zgoni zgonią
impersonal zgoni się
past tense 1st zgoniłem zgoniłam zgoniliśmy zgoniłyśmy
2nd zgoniłeś zgoniłaś zgoniliście zgoniłyście
3rd zgonił zgoniła zgoniło zgonili zgoniły
impersonal zgoniono
conditional 1st zgoniłbym zgoniłabym zgonilibyśmy zgoniłybyśmy
2nd zgoniłbyś zgoniłabyś zgonilibyście zgoniłybyście
3rd zgoniłby zgoniłaby zgoniłoby zgoniliby zgoniłyby
impersonal zgoniono by
imperative 1st niech zgonię zgońmy
2nd zgoń zgońcie
3rd niech zgoni niech zgonią
passive adjectival participle zgoniony zgoniona zgonione zgonieni zgonione
anterior adverbial participle zgoniwszy
verbal noun zgonienie

Further reading
  • zgonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zgonić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.