autoagresja

See also: autoagresją

Polish

Etymology

From auto- +‎ agresja. First attested in 1949.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /aw.tɔ.aɡˈrɛs.ja/
  • Rhymes: -ɛsja
  • Syllabification: au‧to‧ag‧res‧ja

Noun

autoagresja f

  1. (psychology) self-abuse, autoaggression (aggression towards oneself)
  2. (immunology) autoaggression, autoimmunization
    Synonym: autoimmunizacja

Declension
Declension of autoagresja
singular
nominative autoagresja
genitive autoagresji
dative autoagresji
accusative autoagresję
instrumental autoagresją
locative autoagresji
vocative autoagresjo

Derived terms
adjective

References
  1. Roczniki humanistyczne‎, volume 45, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Wydział Historyczno-Filologiczny, 1949, page 82: “Obsesyjną wynikającą przede wszystkim z grzechu zdrady dominantą uczuć Judasza stały się „zwierzęca wściekłość" i autoagresja, nie łagodzone ani wspomnieniem niegdyś okazanej skruchy (gdy „za radą Cyborei udał się  […]”
  2. autoagresja in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
  • autoagresja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • autoagresja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.