ciąg

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *tęgъ.

Pronunciation
  • IPA(key): /t͡ɕɔŋk/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔŋk
  • Syllabification: ciąg

Noun

ciąg m inan

  1. (mathematics) sequence
  2. (aerodynamics) thrust
  3. pull
  4. series, row
  5. course, duration
  6. binge (prolonged period of intoxication or excessive heavy drinking)
    Synonym: cug

Declension
Declension of ciąg
singular plural
nominative ciąg ciągi
genitive ciągu ciągów
dative ciągowi ciągom
accusative ciąg ciągi
instrumental ciągiem ciągami
locative ciągu ciągach
vocative ciągu ciągi

Derived terms
noun
adjective
  • ciągowy
nouns
verbs

Further reading
  • ciąg in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ciąg in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.