dźgnięcie

See also: dźgniecie

Polish

Etymology

From dźgnąć +‎ -ęcie.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈd͡ʑɡɲɛɲ.t͡ɕɛ/
Audio (file)
Rhymes: -ɛɲt͡ɕɛ
Syllabification: dźgnię‧cie

Noun

dźgnięcie n

verbal noun of dźgnąć
(medicine) stab (wound made by stabbing)

Declension

Declension of dźgnięcie

	singular	plural
nominative	dźgnięcie	dźgnięcia
genitive	dźgnięcia	dźgnięć
dative	dźgnięciu	dźgnięciom
accusative	dźgnięcie	dźgnięcia
instrumental	dźgnięciem	dźgnięciami
locative	dźgnięciu	dźgnięciach
vocative	dźgnięcie	dźgnięcia

Related terms

verbs

dźgać impf
dźgnąć pf

Further reading

dźgnięcie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
dźgnięcie in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.