miara

See also: miará and miarą

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *měra, from Proto-Indo-European *meh₁- (“to measure”).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈmja.ra/
Audio (file)
Rhymes: -ara
Syllabification: mia‧ra

Noun

miara f

measure

Declension

Declension of miara

	singular	plural
nominative	miara	miary
genitive	miary	miar
dative	mierze	miarom
accusative	miarę	miary
instrumental	miarą	miarami
locative	mierze	miarach
vocative	miaro	miary

Derived terms

noun

bezmiar

Related terms

adjecitve

miarowy

verb

mierzyć

Further reading

miara in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
miara in Polish dictionaries at PWN
Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “miara”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)

Portuguese

Pronunciation

(Brazil) IPA^(key): /miˈa.ɾɐ/ [mɪˈa.ɾɐ], (faster pronunciation) /ˈmja.ɾɐ/
- (Southern Brazil) IPA^(key): /miˈa.ɾa/ [mɪˈa.ɾa], (faster pronunciation) /ˈmja.ɾa/

(Portugal) IPA^(key): /ˈmja.ɾɐ/

Rhymes: -aɾɐ
Hyphenation: mi‧a‧ra

Verb

miara

first/third-person singular pluperfect indicative of miar

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.