munita

Finnish

Verb

munita

  1. passive present indicative connegative of munia

Verb

munita

  1. present active indicative connegative of munittaa
  2. second-person singular present imperative of munittaa
  3. second-person singular present active imperative connegative of munittaa

Anagrams

Ingrian

Etymology 1

From muna (egg) + -ita.

Pronunciation

  • (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈmunitɑ/, [ˈmunid]
  • (Soikkola) IPA(key): /ˈmunitɑ/, [ˈmunid̥ɑ]
  • Rhymes: -unit, -unitɑ
  • Hyphenation: mu‧ni‧ta

Verb

munita

  1. (intransitive, folk poetic) to lay eggs
    • 1915, Volmari Porkka, quoting Annu-nuorikko, “607. Narvusi, Pärspää, II1”, in Väinö Salminen, editor, Suomen Kansan Vanhat Runot. Länsi-Inkerin runot, volume III1, Suomalaisen Kirjallisuuden Seura, lines 5-6:
      Murroa munnitaksee // Lehtoa levätäksee
      A lawn to lay eggs on // Woods to take a break in
Conjugation
Conjugation of munita (type 13/valita, no gradation)
Indikativa
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular munitsen en munitse 1st singular oon munint, oon muninut en oo munint, en oo muninut
2nd singular munitset et munitse 2nd singular oot munint, oot muninut et oo munint, et oo muninut
3rd singular munitsoo ei munitse 3rd singular ono munint, ono muninut ei oo munint, ei oo muninut
1st plural munitsemma emmä munitse 1st plural oomma muninneet emmä oo muninneet
2nd plural munitsetta että munitse 2nd plural ootta muninneet että oo muninneet
3rd plural munitsoot1), munitsevat2), munitaa evät munitse 3rd plural ovat muninneet evät oo muninneet
impersonal munitaa ei munita impersonal ono munittu ei oo munittu
Imperfekta Pluskvamperfekta
positive negative positive negative
1st singular munitsin en munint, en muninut 1st singular olin munint, olin muninut en olt munint, en olt muninut
2nd singular munitsit et munint, et muninut 2nd singular olit munint, olit muninut et olt munint, et olt muninut
3rd singular munitsi ei munint, ei muninut 3rd singular oli munint, oli muninut ei olt munint, ei olt muninut
1st plural munitsimma emmä muninneet 1st plural olimma muninneet emmä olleet muninneet
2nd plural munitsitta että muninneet 2nd plural olitta muninneet että olleet muninneet
3rd plural munitsiit1), munitsivat2), munittii evät muninneet 3rd plural olivat muninneet evät olleet muninneet
impersonal munittii ei munittu impersonal oli munittu ei olt munittu
Konditsionala
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular munitsisin en munitsis 1st singular olisin munint, olisin muninut en olis munint, en olis muninut
2nd singular munitsisit, munitsiist1) et munitsis 2nd singular olisit munint, olisit muninut et olis munint, et olis muninut
3rd singular munitsis ei munitsis 3rd singular olis munint, olis muninut ei olis munint, ei olis muninut
1st plural munitsisimma emmä munitsis 1st plural olisimma muninneet emmä olis muninneet
2nd plural munitsisitta että munitsis 2nd plural olisitta muninneet että olis muninneet
3rd plural munitsisiit1), munitsisivat2), munittais evät munitsis 3rd plural olisivat muninneet evät olis muninneet
impersonal munittais ei munittais impersonal olis munittu ei olis munittu
Imperativa
Preesens Perfekta
positive negative positive negative
1st singular 1st singular
2nd singular munitse elä munitse 2nd singular oo munint, oo muninut elä oo munint, elä oo muninut
3rd singular munitkoo elköö munitko 3rd singular olkoo munint, olkoo muninut elköö olko munint, elköö olko muninut
1st plural 1st plural
2nd plural munitkaa elkää munitko 2nd plural olkaa muninneet elkää olko muninneet
3rd plural munitkoot elkööt munitko 3rd plural olkoot muninneet elkööt olko muninneet
impersonal munittakkoo elköö munittako impersonal olkoo munittu elköö olko munittu
Potentsiala
Preesens
positive negative
1st singular muninnen en muninne
2nd singular muninnet et muninne
3rd singular muninnoo ei muninne
1st plural muninnemma emmä muninne
2nd plural muninnetta että muninne
3rd plural muninnoot evät muninne
impersonal munittannoo ei munittane
Nominal forms
Infinitivat Partisipat
active passive
1st munita present munitseva munittava
2nd inessive munitees past munint, muninut munittu
instructive muniten 1) Chiefly in the Soikkola dialect.
2) Chiefly in the Ala-Laukaa dialect.
*) For the imperative, the 2nd plural (munitkaa) may be used for the 3rd person as well.
**) The interrogative is formed by adding the suffix -k (-ka?/-kä?) to the indicative, or -kse to the potential.
***) In folk poetry, a long first infinitive can be formed by adding the suffix -kse, followed by possessive suffixes, to the first infinitive. Note that sometimes gemination may be undone by this addition.
3rd illative munitsommaa
inessive munitsomas
elative munitsomast
abessive munitsomata
4th nominative munitsommiin
partitive munitsomista, munitsomist
Synonyms

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

  • (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈmunitɑ/, [ˈmunid]
  • (Soikkola) IPA(key): /ˈmunitɑ/, [ˈmunid̥ɑ]
  • Rhymes: -unit, -unitɑ
  • Hyphenation: mu‧ni‧ta

Verb

munita

  1. inflection of munittaa:
    1. present indicative connegative
    2. second-person singular imperative
    3. second-person singular imperative connegative

Italian

Adjective

munita f sg

  1. feminine singular of munito

Participle

munita f sg

  1. feminine singular of munito

Anagrams

Latin

Participle

mūnīta

  1. inflection of mūnītus:
    1. nominative/vocative feminine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter plural

Participle

mūnītā

  1. ablative feminine singular of mūnītus

Maltese

Etymology

Borrowed from Sicilian munita.

Pronunciation

  • IPA(key): /muˈniː.ta/

Noun

munita f (plural muniti)

  1. coin

Sicilian

Etymology

From Latin monēta. Compare Italian moneta, Spanish moneda.

Pronunciation

  • IPA(key): /mʊˈnita/
  • Hyphenation: mu‧nì‧ta

Noun

munita f (plural muniti)

  1. coin
  2. currency
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.