ocasionar
Catalan
Pronunciation
Verb
ocasionar (first-person singular present ocasiono, past participle ocasionat)
- (transitive) to cause; bring about
Conjugation
Conjugation of ocasionar (first conjugation)
infinitive | ocasionar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
present participle | ocasionant | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | ocasionat | ocasionada | |||||
plural | ocasionats | ocasionades | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | ocasiono | ocasiones | ocasiona | ocasionem | ocasioneu | ocasionen | |
imperfect | ocasionava | ocasionaves | ocasionava | ocasionàvem | ocasionàveu | ocasionaven | |
future | ocasionaré | ocasionaràs | ocasionarà | ocasionarem | ocasionareu | ocasionaran | |
preterite | ocasioní | ocasionares | ocasionà | ocasionàrem | ocasionàreu | ocasionaren | |
conditional | ocasionaria | ocasionaries | ocasionaria | ocasionaríem | ocasionaríeu | ocasionarien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | ocasioni | ocasionis | ocasioni | ocasionem | ocasioneu | ocasionin | |
imperfect | ocasionés | ocasionessis | ocasionés | ocasionéssim | ocasionéssiu | ocasionessin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
— | ocasiona | ocasioni | ocasionem | ocasioneu | ocasionin |
Further reading
- “ocasionar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “ocasionar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
- “ocasionar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “ocasionar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Portuguese
Verb
ocasionar (first-person singular present ocasiono, first-person singular preterite ocasionei, past participle ocasionado)
Conjugation
Conjugation of ocasionar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazil.
2Portugal.
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /okasjoˈnaɾ/ [o.ka.sjoˈnaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: o‧ca‧sio‧nar
Verb
ocasionar (first-person singular present ocasiono, first-person singular preterite ocasioné, past participle ocasionado)
- (transitive) to cause
Conjugation
Conjugation of ocasionar (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of ocasionar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive ocasionar | |||||||
dative | ocasionarme | ocasionarte | ocasionarle, ocasionarse | ocasionarnos | ocasionaros | ocasionarles, ocasionarse | |
accusative | ocasionarme | ocasionarte | ocasionarlo, ocasionarla, ocasionarse | ocasionarnos | ocasionaros | ocasionarlos, ocasionarlas, ocasionarse | |
with gerund ocasionando | |||||||
dative | ocasionándome | ocasionándote | ocasionándole, ocasionándose | ocasionándonos | ocasionándoos | ocasionándoles, ocasionándose | |
accusative | ocasionándome | ocasionándote | ocasionándolo, ocasionándola, ocasionándose | ocasionándonos | ocasionándoos | ocasionándolos, ocasionándolas, ocasionándose | |
with informal second-person singular tú imperative ocasiona | |||||||
dative | ocasióname | ocasiónate | ocasiónale | ocasiónanos | not used | ocasiónales | |
accusative | ocasióname | ocasiónate | ocasiónalo, ocasiónala | ocasiónanos | not used | ocasiónalos, ocasiónalas | |
with informal second-person singular vos imperative ocasioná | |||||||
dative | ocasioname | ocasionate | ocasionale | ocasionanos | not used | ocasionales | |
accusative | ocasioname | ocasionate | ocasionalo, ocasionala | ocasionanos | not used | ocasionalos, ocasionalas | |
with formal second-person singular imperative ocasione | |||||||
dative | ocasióneme | not used | ocasiónele, ocasiónese | ocasiónenos | not used | ocasióneles | |
accusative | ocasióneme | not used | ocasiónelo, ocasiónela, ocasiónese | ocasiónenos | not used | ocasiónelos, ocasiónelas | |
with first-person plural imperative ocasionemos | |||||||
dative | not used | ocasionémoste | ocasionémosle | ocasionémonos | ocasionémoos | ocasionémosles | |
accusative | not used | ocasionémoste | ocasionémoslo, ocasionémosla | ocasionémonos | ocasionémoos | ocasionémoslos, ocasionémoslas | |
with informal second-person plural imperative ocasionad | |||||||
dative | ocasionadme | not used | ocasionadle | ocasionadnos | ocasionaos | ocasionadles | |
accusative | ocasionadme | not used | ocasionadlo, ocasionadla | ocasionadnos | ocasionaos | ocasionadlos, ocasionadlas | |
with formal second-person plural imperative ocasionen | |||||||
dative | ocasiónenme | not used | ocasiónenle | ocasiónennos | not used | ocasiónenles, ocasiónense | |
accusative | ocasiónenme | not used | ocasiónenlo, ocasiónenla | ocasiónennos | not used | ocasiónenlos, ocasiónenlas, ocasiónense |
Further reading
- “ocasionar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.