ogłupieć

Polish

Etymology

From o- +‎ głupieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈɡwu.pjɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -upjɛt͡ɕ
  • Syllabification: o‧głu‧pieć

Verb

ogłupieć pf (imperfective głupieć)

  1. (intransitive, colloquial) to become stupid, to go daffy, to grow stupid
    Synonyms: zdurnieć, zgłupieć, zidiocieć, skretynieć, stępieć
  2. (intransitive, colloquial) to lose one's bearings (to lose sight of or become unable to determine one's orientation, position, or abilities relative to one's surroundings or situation)

Conjugation
Conjugation of ogłupieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ogłupieć
future tense 1st ogłupieję ogłupiejemy
2nd ogłupiejesz ogłupiejecie
3rd ogłupieje ogłupieją
impersonal ogłupieje się
past tense 1st ogłupiałem ogłupiałam ogłupieliśmy ogłupiałyśmy
2nd ogłupiałeś ogłupiałaś ogłupieliście ogłupiałyście
3rd ogłupiał ogłupiała ogłupiało ogłupieli ogłupiały
impersonal ogłupiano
conditional 1st ogłupiałbym ogłupiałabym ogłupielibyśmy ogłupiałybyśmy
2nd ogłupiałbyś ogłupiałabyś ogłupielibyście ogłupiałybyście
3rd ogłupiałby ogłupiałaby ogłupiałoby ogłupieliby ogłupiałyby
impersonal ogłupiano by
imperative 1st niech ogłupieję ogłupiejmy
2nd ogłupiej ogłupiejcie
3rd niech ogłupieje niech ogłupieją
anterior adverbial participle ogłupiawszy
verbal noun ogłupienie

Derived terms
adjective
  • ogłupiały
adjectives
adverb
nouns
verb

Further reading
  • ogłupieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ogłupieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.