połapić

Old Polish

Etymology

From po- + Proto-Slavic *lapiti, from *lapati. Calque of Latin comprehendō.[1] First attested in the end of the 14th century.

Verb

połapić

  1. to catch, to apprehend
    Synonym: połapać
    • End of the 14th century, Ludwik Bernacki, editor, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki, published 1939, page 17, 41:
      Gonicz bødø neprzyacele moie y polapø (comprehendam, Puł: polapam) ie
      Gonić będę nieprzyjaciele moje i połapię (comprehendam, Puł: połapam) je
    • End of the 14th century, Ludwik Bernacki, editor, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki, published 1939, page 49, 23:
      Rozumeycze temu, gisz zapominacze boga, bicz nekedi ne polapil (nequando rapiat)
      Rozumiejcie temu, jiż zapominacie Boga, być niekiedy nie połapił (nequando rapiat)

Descendants

  • Polish: połapić

References

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish połapić. First attested in the end of the 14th century.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /pɔˈwa.pit͡ɕ/
  • Rhymes: -apit͡ɕ
  • Syllabification: po‧ła‧pić

Verb

połapić pf

  1. (transitive, obsolete) to catch, to apprehend
    Synonyms: połapać, złapać, schwycić
  2. (transitive, Middle Polish, of animals) to fish, to catch fish
    Synonyms: połowić, złowić
  3. (transitive, Middle Polish) to drag or take by force
  4. (transitive, Middle Polish) to grab, to take to one's hands
    Synonym: chwycić
  5. (transitive, Middle Polish) to kidnap, to abduct, to steal

Conjugation

Derived terms

noun

References

  1. B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), połapić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.