pomocnik

From pomoc +‎ -nik. First attested in the end of the 14th century.

pomocnik m (feminine pomocnica)

1. helper
   • Fifteenth century, Prace Filologiczne‎, volume 5, Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego i Malinowski Lucjan, published 1885, page 180:

     Bąndz my pomocznikiem w moych *potrebach esto mihi socius in negotio!

• Polish: pomocnik

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “pomocnik”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish pomocnik. By surface analysis, pomoc +‎ -nik. First attested in the end of the 14th century.[1]

• IPA^(key): /pɔˈmɔt͡s.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡sɲik
• Syllabification: po‧moc‧nik

pomocnik m pers (feminine pomocnica or pomocniczka)

1. helper, aid, assistant, facilitator

   Synonyms: (Middle Polish) adiunkt, (Middle Polish) adiutant, asystent, (obsolete) pomagacz, pomagier

2. (soccer) midfielder
3. (obsolete) guardian, protector

   Synonyms: opiekun, protektor

pomocnik m inan

1. (archaic) type of dresser

   Hypernym: kredens

• pomocnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pomocnik in Polish dictionaries at PWN
• “POMOCNIK”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 06.09.2011
• Samuel Bogumił Linde (1807-1814), “pomocnik”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “pomocnik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pomocnik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 572
• pomocnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego