poręczyciel

Polish

Etymology

From poręczyć +‎ -el.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔ.rɛnˈt͡ʂɨ.t͡ɕɛl/

Noun

poręczyciel m pers (feminine poręczycielka)

  1. guarantor, bondsman

Declension
declension of poręczyciel
singular plural
nominative poręczyciel poręczyciele
genitive poręczyciela poręczycieli
dative poręczycielowi poręczycielom
accusative poręczyciela poręczycieli
instrumental poręczycielem poręczycielami
locative poręczycielu poręczycielach
vocative poręczycielu poręczyciele

Further reading
  • poręczyciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poręczyciel in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.