rozleźć

Polish

Etymology

From roz- +‎ leźć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɔz.lɛɕt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔzlɛɕt͡ɕ
  • Syllabification: roz‧leźć

Verb

rozleźć pf (imperfective rozłazić)

  1. (colloquial, reflexive) to disperse (of a group of beings)
  2. (reflexive) to fall apart (of a material)
  3. (colloquial, reflexive) to fall apart (of a plan)

Conjugation
Conjugation of rozleźć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozleźć
future tense 1st rozlezę rozleziemy
2nd rozleziesz rozleziecie
3rd rozlezie rozlezą
impersonal rozlezie się
past tense 1st rozlazłem rozlazłam rozleźliśmy rozlazłyśmy
2nd rozlazłeś rozlazłaś rozleźliście rozlazłyście
3rd rozlazł rozlazła rozlazło rozleźli rozlazły
impersonal rozleziono
conditional 1st rozlazłbym rozlazłabym rozleźlibyśmy rozlazłybyśmy
2nd rozlazłbyś rozlazłabyś rozleźlibyście rozlazłybyście
3rd rozlazłby rozlazłaby rozlazłoby rozleźliby rozlazłyby
impersonal rozleziono by
imperative 1st niech rozlezę rozleźmy
2nd rozleź rozleźcie
3rd niech rozlezie niech rozlezą
anterior adverbial participle rozlazłszy
verbal noun rozlezienie

Further reading
  • rozleźć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozleźć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.