rugio
See also: rugió
Latin
Etymology
From Proto-Italic *rougjō, perhaps from Proto-Indo-European *h₁rewg- (“to roar”).[1] Related to Ancient Greek ἐρεύγομαι (ereúgomai, “belch”), ὀρῠμαγδός (orumagdós, “noise”), ὠρῡγή (ōrūgḗ, “noise, roaring”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈru.ɡi.oː/, [ˈrʊɡioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈru.d͡ʒi.o/, [ˈruːd͡ʒio]
Verb
rugiō (present infinitive rugīre, perfect active rugīvī or rugiī); fourth conjugation, no passive, no supine stem
- (intransitive) I roar, bellow; rumble.
- 405 CE, Jerome, Vulgate Ieremias 2:15:
- super eum rugierunt leones et dederunt vocem suam posuerunt terram eius in solitudinem civitates eius exustae sunt et non est qui habitet in eis
- The young lions have roared on him, and yelled; and they have made his land waste: his cities are burned up, without inhabitant.
- super eum rugierunt leones et dederunt vocem suam posuerunt terram eius in solitudinem civitates eius exustae sunt et non est qui habitet in eis
- (intransitive) I bray.
Conjugation
Conjugation of rugiō (fourth conjugation, no supine stem, active only) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | rugiō | rugīs | rugit | rugīmus | rugītis | rugiunt |
imperfect | rugiēbam | rugiēbās | rugiēbat | rugiēbāmus | rugiēbātis | rugiēbant | |
future | rugiam | rugiēs | rugiet | rugiēmus | rugiētis | rugient | |
perfect | rugīvī, rugiī |
rugīvistī, rugiistī |
rugīvit, rugiit |
rugīvimus, rugiimus |
rugīvistis, rugiistis |
rugīvērunt, rugīvēre, rugiērunt, rugiēre | |
pluperfect | rugīveram, rugieram |
rugīverās, rugierās |
rugīverat, rugierat |
rugīverāmus, rugierāmus |
rugīverātis, rugierātis |
rugīverant, rugierant | |
future perfect | rugīverō, rugierō |
rugīveris, rugieris |
rugīverit, rugierit |
rugīverimus, rugierimus |
rugīveritis, rugieritis |
rugīverint, rugierint | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | rugiam | rugiās | rugiat | rugiāmus | rugiātis | rugiant |
imperfect | rugīrem | rugīrēs | rugīret | rugīrēmus | rugīrētis | rugīrent | |
perfect | rugīverim, rugierim |
rugīverīs, rugierīs |
rugīverit, rugierit |
rugīverīmus, rugierīmus |
rugīverītis, rugierītis |
rugīverint, rugierint | |
pluperfect | rugīvissem, rugiissem |
rugīvissēs, rugiissēs |
rugīvisset, rugiisset |
rugīvissēmus, rugiissēmus |
rugīvissētis, rugiissētis |
rugīvissent, rugiissent | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | rugī | — | — | rugīte | — |
future | — | rugītō | rugītō | — | rugītōte | rugiuntō | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | rugīre | rugīvisse, rugiisse |
— | — | — | — | |
participles | rugiēns | — | — | — | — | — | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
rugiendī | rugiendō | rugiendum | rugiendō | — | — |
Descendants
See also
References
- “rugio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- rugio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- De Vaan, Michiel (2008), “-rūgō, -ere”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 529
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.