rugitus

English

Etymology

Latin

Noun

rugitus (uncountable)

  1. (medicine) Borborygmus; intestinal rumbling.

Latin

Etymology

Perfect passive participle of rugiō.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ruˈɡiː.tus/, [rʊˈɡiːt̪ʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /ruˈd͡ʒi.tus/, [ruˈd͡ʒiːt̪us]

Participle

rugītus (feminine rugīta, neuter rugītum); first/second-declension participle

  1. roared, bellowed; rumbled
  2. brayed

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative rugītus rugīta rugītum rugītī rugītae rugīta
Genitive rugītī rugītae rugītī rugītōrum rugītārum rugītōrum
Dative rugītō rugītō rugītīs
Accusative rugītum rugītam rugītum rugītōs rugītās rugīta
Ablative rugītō rugītā rugītō rugītīs
Vocative rugīte rugīta rugītum rugītī rugītae rugīta

Descendants

  • Balkan Romance:
    • Romanian: ruget (dated)
  • North-Italian:
    • Friulian: arût, rût
  • Gallo-Romance:
  • Occitano-Romance:
    • Gascon: ruit, arruit, arruet, arrueit
  • Ibero-Romance:
  • Borrowings:

References

  • rugitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • rugitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.