skończony

Polish

Etymology

From skończyć +‎ -ony.

Pronunciation
  • IPA(key): /skɔɲˈt͡ʂɔ.nɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔnɨ
  • Syllabification: skoń‧czo‧ny

Adjective

skończony (not comparable, adverb skończenie)

  1. passive adjectival participle of skończyć; done, finished
  2. finite
    Antonym: nieskończony
  3. (colloquial) done (without hope or prospect of success)

Declension
Declension of skończony
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative skończony skończone skończona skończeni skończone
genitive skończonego skończonej skończonych
dative skończonemu skończonym
accusative skończonego skończony skończone skończoną skończonych skończone
instrumental skończonym skończonymi
locative skończonej skończonych

Further reading
  • skończony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skończony in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.