tytuł

Polish

Etymology

Borrowed from Latin titulus. Doublet of tylda (“tilde”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtɨ.tuw/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨtuw
  • Syllabification: ty‧tuł

Noun

tytuł m inan (diminutive tytulik)

  1. title (the name of a book, film or other work of art)
  2. title (prefix or suffix added to a name)

Declension
Declension of tytuł
singular plural
nominative tytuł tytuły
genitive tytułu tytułów
dative tytułowi tytułom
accusative tytuł tytuły
instrumental tytułem tytułami
locative tytule tytułach
vocative tytule tytuły

Derived terms
adjectives
nouns
prepositions
adjective
  • tytularny
adverb
  • tytularnie
nouns
  • tytulacja
  • tytularność
  • tytularz
  • tytulatura
verb

Descendants
  • → Russian: ти́тул (títul)

Further reading
  • tytuł in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • tytuł in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.