wprawić

Polish

From w- +‎ prawić.

wprawić pf (imperfective wprawiać)

(transitive) to fix in, to set in, to put in
(transitive) to put, to induce (bring to a certain mental state) [+ w (accusative)]
wprawić w osłupienie ― to stupefy, to bewilder

wprawić w dobry humor ― to put in a good mood
(transitive) to train, to teach
(reflexive) to train, to practise
(reflexive) to put oneself (bring oneself to a certain mental state) [+ w (accusative)]

Conjugation of wprawić pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wprawić
future tense	1^st	wprawię			wprawimy
	2^nd	wprawisz			wprawicie
	3^rd	wprawi			wprawią
	impersonal	wprawi się
past tense	1^st	wprawiłem	wprawiłam		wprawiliśmy	wprawiłyśmy
	2^nd	wprawiłeś	wprawiłaś		wprawiliście	wprawiłyście
	3^rd	wprawił	wprawiła	wprawiło	wprawili	wprawiły
	impersonal	wprawiono
conditional	1^st	wprawiłbym	wprawiłabym		wprawilibyśmy	wprawiłybyśmy
	2^nd	wprawiłbyś	wprawiłabyś		wprawilibyście	wprawiłybyście
	3^rd	wprawiłby	wprawiłaby	wprawiłoby	wprawiliby	wprawiłyby
	impersonal	wprawiono by
imperative	1^st	niech wprawię			wprawmy
	2^nd	wpraw			wprawcie
	3^rd	niech wprawi			niech wprawią
passive adjectival participle		wprawiony	wprawiona	wprawione	wprawieni	wprawione
anterior adverbial participle		wprawiwszy
verbal noun		wprawienie

noun