wyrzeczenie

Polish

Etymology

From wyrzec +‎ -enie.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨ.ʐɛˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

Noun

wyrzeczenie n

  1. verbal noun of wyrzec
  2. abnegation
    Synonym: poświęcenie

Declension
declension of wyrzeczenie
singular plural
nominative wyrzeczenie wyrzeczenia
genitive wyrzeczenia wyrzeczeń
dative wyrzeczeniu wyrzeczeniom
accusative wyrzeczenie wyrzeczenia
instrumental wyrzeczeniem wyrzeczeniami
locative wyrzeczeniu wyrzeczeniach
vocative wyrzeczenie wyrzeczenia

Further reading
  • wyrzeczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyrzeczenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.