akordnik

Polish

Etymology

From akord +‎ -nik. First attested in 1866.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /aˈkɔr.dɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔrdɲik
  • Syllabification: a‧kor‧dnik

Noun

akordnik m pers

  1. (dialectal, colloquial) pieceworker
    Synonym: akordowiec

Declension
Declension of akordnik
singular plural
nominative akordnik akordnicy
genitive akordnika akordników
dative akordnikowi akordnikom
accusative akordnika akordników
instrumental akordnikiem akordnikami
locative akordniku akordnikach
vocative akordniku akordnicy

Derived terms
adjective
adverb
nouns

References
  1. Julian Walenty Prejs (1866) Trzy powieści pięknej treści i jeszcze coś na ostatku w dodatku‎, page XII

Further reading
  • akordnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • akordnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.