blekotać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish blekotać, blegotać. By surface analysis, blekot +‎ -otać.

Pronunciation
  • IPA(key): /blɛˈkɔ.tat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔtat͡ɕ
  • Syllabification: ble‧ko‧tać

Verb

blekotać impf

  1. (archaic, intransitive) to scold
    Synonyms: besztać, ganić, karcić, łajać, objeżdżać, obtańcowywać, ochrzaniać, opieprzać, opierdalać, rugać, sztorcować, strofować, upominać, napominać
  2. (archaic, intransitive) to blather
    Synonym: pleść

Conjugation
Conjugation of blekotać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive blekotać
present tense 1st blekoczę blekoczemy
2nd blekoczesz blekoczecie
3rd blekocze blekoczą
impersonal blekocze się
past tense 1st blekotałem blekotałam blekotaliśmy blekotałyśmy
2nd blekotałeś blekotałaś blekotaliście blekotałyście
3rd blekotał blekotała blekotało blekotali blekotały
impersonal blekotano
future tense 1st będę blekotał,
będę blekotać
 będę blekotała,
będę blekotać
 będziemy blekotali,
będziemy blekotać
 będziemy blekotały,
będziemy blekotać
2nd będziesz blekotał,
będziesz blekotać
 będziesz blekotała,
będziesz blekotać
 będziecie blekotali,
będziecie blekotać
 będziecie blekotały,
będziecie blekotać
3rd będzie blekotał,
będzie blekotać
 będzie blekotała,
będzie blekotać
 będzie blekotało,
będzie blekotać
 będą blekotali,
będą blekotać
 będą blekotały,
będą blekotać
impersonal będzie blekotać się
conditional 1st blekotałbym blekotałabym blekotalibyśmy blekotałybyśmy
2nd blekotałbyś blekotałabyś blekotalibyście blekotałybyście
3rd blekotałby blekotałaby blekotałoby blekotaliby blekotałyby
impersonal blekotano by
imperative 1st niech blekoczę blekoczmy
2nd blekocz blekoczcie
3rd niech blekocze niech blekoczą
active adjectival participle blekoczący blekocząca blekoczące blekoczący blekoczące
contemporary adverbial participle blekocząc
verbal noun blekotanie

or:

Conjugation of blekotać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive blekotać
present tense 1st blekocę blekocemy
2nd blekocesz blekocecie
3rd blekoce blekocą
impersonal blekoce się
past tense 1st blekotałem blekotałam blekotaliśmy blekotałyśmy
2nd blekotałeś blekotałaś blekotaliście blekotałyście
3rd blekotał blekotała blekotało blekotali blekotały
impersonal blekotano
future tense 1st będę blekotał,
będę blekotać
 będę blekotała,
będę blekotać
 będziemy blekotali,
będziemy blekotać
 będziemy blekotały,
będziemy blekotać
2nd będziesz blekotał,
będziesz blekotać
 będziesz blekotała,
będziesz blekotać
 będziecie blekotali,
będziecie blekotać
 będziecie blekotały,
będziecie blekotać
3rd będzie blekotał,
będzie blekotać
 będzie blekotała,
będzie blekotać
 będzie blekotało,
będzie blekotać
 będą blekotali,
będą blekotać
 będą blekotały,
będą blekotać
impersonal będzie blekotać się
conditional 1st blekotałbym blekotałabym blekotalibyśmy blekotałybyśmy
2nd blekotałbyś blekotałabyś blekotalibyście blekotałybyście
3rd blekotałby blekotałaby blekotałoby blekotaliby blekotałyby
impersonal blekotano by
imperative 1st niech blekocę blekoczmy
2nd blekocz blekoczcie
3rd niech blekoce niech blekocą
active adjectival participle blekocący blekocąca blekocące blekocący blekocące
contemporary adverbial participle blekocąc
verbal noun blekotanie
nouns

Further reading
  • blekotać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • blekotać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.