dewiant

Polish

Etymology

Borrowed from French déviant.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈdɛ.vjant/
Audio (file)
Rhymes: -ɛvjant
Syllabification: de‧wiant

Noun

dewiant m pers (feminine dewiantka)

deviant, pervert
Synonym: zboczeniec

Declension

Declension of dewiant

	singular	plural
nominative	dewiant	dewianci/dewianty (depreciative)
genitive	dewianta	dewiantów
dative	dewiantowi	dewiantom
accusative	dewianta	dewiantów
instrumental	dewiantem	dewiantami
locative	dewiancie	dewiantach
vocative	dewiancie	dewianci

Related terms

adjective

dewiacyjny

nouns

Further reading

dewiant in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
dewiant in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.