dowieść

Polish

Etymology

From do- +‎ wieść.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔ.vjɛɕt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvjɛɕt͡ɕ
  • Syllabification: do‧wieść
  • Homophone: dowieźć

Verb

dowieść pf (imperfective dowodzić)

  1. (transitive) to prove, to demonstrate [+genitive]

Conjugation
Conjugation of dowieść pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dowieść
future tense 1st dowiodę dowiedziemy
2nd dowiedziesz dowiedziecie
3rd dowiedzie dowiodą
impersonal dowiedzie się
past tense 1st dowiodłem dowiodłam dowiedliśmy dowiodłyśmy
2nd dowiodłeś dowiodłaś dowiedliście dowiodłyście
3rd dowiódł dowiodła dowiodło dowiedli dowiodły
impersonal dowiedziono
conditional 1st dowiódłbym dowiodłabym dowiedlibyśmy dowiodłybyśmy
2nd dowiódłbyś dowiodłabyś dowiedlibyście dowiodłybyście
3rd dowiódłby dowiodłaby dowiodłoby dowiedliby dowiodłyby
impersonal dowiedziono by
imperative 1st niech dowiodę dowiedźmy
2nd dowiedź dowiedźcie
3rd niech dowiedzie niech dowiodą
passive adjectival participle dowiedziony dowiedziona dowiedzione dowiedzeni dowiedzione
anterior adverbial participle dowiódłszy
verbal noun dowiedzenie
adjective
  • dowodowy
nouns

Further reading
  • dowieść in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dowieść in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.