dowieźć

Polish

Etymology

From do- +‎ wieźć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔ.vjɛɕt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvjɛɕt͡ɕ
  • Syllabification: do‧wieźć
  • Homophone: dowieść

Verb

dowieźć pf (imperfective dowozić)

  1. (transitive, automotive, transport) to convey to, to deliver to by driving
  2. (transitive, automotive, transport) to drive more people or things

Conjugation
Conjugation of dowieźć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dowieźć
future tense 1st dowiozę dowieziemy
2nd dowieziesz dowieziecie
3rd dowiezie dowiozą
impersonal dowiezie się
past tense 1st dowiozłem dowiozłam dowieźliśmy dowiozłyśmy
2nd dowiozłeś dowiozłaś dowieźliście dowiozłyście
3rd dowiózł dowiozła dowiozło dowieźli dowiozły
impersonal dowieziono
conditional 1st dowiózłbym dowiozłabym dowieźlibyśmy dowiozłybyśmy
2nd dowiózłbyś dowiozłabyś dowieźlibyście dowiozłybyście
3rd dowiózłby dowiozłaby dowiozłoby dowieźliby dowiozłyby
impersonal dowieziono by
imperative 1st niech dowiozę dowieźmy
2nd dowieź dowieźcie
3rd niech dowiezie niech dowiozą
passive adjectival participle dowieziony dowieziona dowiezione dowiezieni dowiezione
anterior adverbial participle dowiózłszy
verbal noun dowiezienie
adjective
  • dowozowy
nouns

Further reading
  • dowieźć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dowieźć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.