wieźć

Polish

wieźć impf (determinate, perfective powieźć, indeterminate wozić)

(transitive, automotive, transport) to bring, to carry, to drive, to take, to transport by vehicle
Rolnik wiezie ziemniaki na targ. ― The farmer takes potatoes to the market square.

Właśnie wiozę córkę na lotnisko. ― I'm driving my daughter to the airport right now.

Conjugation of wieźć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wieźć
present tense	1^st	wiozę			wieziemy
	2^nd	wieziesz			wieziecie
	3^rd	wiezie			wiozą
	impersonal	wiezie się
past tense	1^st	wiozłem	wiozłam		wieźliśmy	wiozłyśmy
	2^nd	wiozłeś	wiozłaś		wieźliście	wiozłyście
	3^rd	wiózł	wiozła	wiozło	wieźli	wiozły
	impersonal	wieziono
future tense	1^st	będę wiózł, będę wieźć	będę wiozła, będę wieźć		będziemy wieźli, będziemy wieźć	będziemy wiozły, będziemy wieźć
	2^nd	będziesz wiózł, będziesz wieźć	będziesz wiozła, będziesz wieźć		będziecie wieźli, będziecie wieźć	będziecie wiozły, będziecie wieźć
	3^rd	będzie wiózł, będzie wieźć	będzie wiozła, będzie wieźć	będzie wiozło, będzie wieźć	będą wieźli, będą wieźć	będą wiozły, będą wieźć
	impersonal	będzie wieźć się
conditional	1^st	wiózłbym	wiozłabym		wieźlibyśmy	wiozłybyśmy
	2^nd	wiózłbyś	wiozłabyś		wieźlibyście	wiozłybyście
	3^rd	wiózłby	wiozłaby	wiozłoby	wieźliby	wiozłyby
	impersonal	wieziono by
imperative	1^st	niech wiozę			wieźmy
	2^nd	wieź			wieźcie
	3^rd	niech wiezie			niech wiozą
active adjectival participle		wiozący	wioząca	wiozące	wiozący	wiozące
passive adjectival participle		wieziony	wieziona	wiezione	wiezieni	wiezione
contemporary adverbial participle		wioząc
verbal noun		wiezienie

verbs

adjectives

nouns