dręczyciel

Polish

Etymology

From dręczyć +‎ -ciel.

Pronunciation

IPA^(key): /drɛnˈt͡ʂɨ.t͡ɕɛl/
Audio (file)
Rhymes: -ɨt͡ɕɛl
Syllabification: drę‧czy‧ciel

Noun

dręczyciel m pers (feminine dręczycielka)

tormentor (person who torments)

Declension

Declension of dręczyciel

	singular	plural
nominative	dręczyciel	dręczyciele
genitive	dręczyciela	dręczycieli
dative	dręczycielowi	dręczycielom
accusative	dręczyciela	dręczycieli
instrumental	dręczycielem	dręczycielami
locative	dręczycielu	dręczycielach
vocative	dręczycielu	dręczyciele

Related terms

noun

udręka

verbs

dręczyć
udręczać
udręczyć
zadręczać
zadręczyć

Further reading

dręczyciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
dręczyciel in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.