duchnąć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish duchnąć, from Proto-Slavic *duxnǫti, from *duxàti +‎ *-nǫti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdux.nɔɲt͡ɕ/
  • Rhymes: -uxnɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: duch‧nąć

Verb

duchnąć pf

  1. (intransitive, obsolete) to blow, to puff
    Synonyms: chuchnąć, dmuchnąć, powiać

Conjugation
Conjugation of duchnąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive duchnąć
future tense 1st duchnę duchniemy
2nd duchniesz duchniecie
3rd duchnie duchną
impersonal duchnie się
past tense 1st duchłem duchłam duchliśmy duchłyśmy
2nd duchłeś duchłaś duchliście duchłyście
3rd duchł duchła duchło duchli duchły
impersonal duchnięto
conditional 1st duchłbym duchłabym duchlibyśmy duchłybyśmy
2nd duchłbyś duchłabyś duchlibyście duchłybyście
3rd duchłby duchłaby duchłoby duchliby duchłyby
impersonal duchnięto by
imperative 1st niech duchnę duchnijmy
2nd duchnij duchnijcie
3rd niech duchnie niech duchną
anterior adverbial participle duchłszy
verbal noun duchnięcie
noun
verbs
  • duć impf
  • dudnieć impf

Further reading
  • duchnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • duchnąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.