dziki lokator
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈd͡ʑi.ki lɔˈka.tɔr/
- Rhymes: -atɔr
Noun
- (idiomatic) squatter (a person who occupies some space without permission)
Declension
Declension of dziki lokator
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dziki lokator | dzikie lokatory |
| genitive | dzikiego lokatora | dzikich lokatorów |
| dative | dzikiemu lokatorowi | dzikim lokatorom |
| accusative | dzikiego lokatora | dzikie lokatory |
| instrumental | dzikim lokatorem | dzikimi lokatorami |
| locative | dzikim lokatorze | dzikich lokatorach |
| vocative | dziki lokatorze | dzikie lokatory |
Further reading
- dziki lokator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dziki lokator in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.