knować

Polish

Etymology

From kien +‎ -ować, from Proto-Slavic *kъnъ.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈknɔ.vat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvat͡ɕ
  • Syllabification: kno‧wać

Verb

knować impf (perfective uknować)

  1. (transitive, dated or literary) to plot, to scheme
    Synonym: knuć

Conjugation
Conjugation of knować impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive knować
present tense 1st knowam knowamy
2nd knowasz knowacie
3rd knowa knowają
impersonal knowa się
past tense 1st knowałem knowałam knowaliśmy knowałyśmy
2nd knowałeś knowałaś knowaliście knowałyście
3rd knował knowała knowało knowali knowały
impersonal knowano
future tense 1st będę knował,
będę knować
 będę knowała,
będę knować
 będziemy knowali,
będziemy knować
 będziemy knowały,
będziemy knować
2nd będziesz knował,
będziesz knować
 będziesz knowała,
będziesz knować
 będziecie knowali,
będziecie knować
 będziecie knowały,
będziecie knować
3rd będzie knował,
będzie knować
 będzie knowała,
będzie knować
 będzie knowało,
będzie knować
 będą knowali,
będą knować
 będą knowały,
będą knować
impersonal będzie knować się
conditional 1st knowałbym knowałabym knowalibyśmy knowałybyśmy
2nd knowałbyś knowałabyś knowalibyście knowałybyście
3rd knowałby knowałaby knowałoby knowaliby knowałyby
impersonal knowano by
imperative 1st niech knowam knowajmy
2nd knowaj knowajcie
3rd niech knowa niech knowają
active adjectival participle knowający knowająca knowające knowający knowające
passive adjectival participle knowany knowana knowane knowani knowane
contemporary adverbial participle knowając
verbal noun knowanie
noun
verb

Further reading
  • knować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • knować in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.