kosić

Polish

Inherited from Proto-Slavic *kosìti, from Proto-Balto-Slavic *kasīˀtei, from Proto-Indo-European *kos-éye-ti, causative of *kes- (“to scrape, comb”).

kosić impf

(transitive) to mow, to scythe (to cut down grass or crops, to cut off as if with a scythe)
Synonym: żąć
(transitive, figurative) to mow (to cut down or slaughter in great numbers)
Synonym: siec
(transitive, colloquial) to gain easily
Hypernym: zdobywać
(transitive, prison slang) to snatch, to swipe (to steal)
Synonyms: see Thesaurus:kraść

Conjugation of kosić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		kosić
present tense	1^st	koszę			kosimy
	2^nd	kosisz			kosicie
	3^rd	kosi			koszą
	impersonal	kosi się
past tense	1^st	kosiłem	kosiłam		kosiliśmy	kosiłyśmy
	2^nd	kosiłeś	kosiłaś		kosiliście	kosiłyście
	3^rd	kosił	kosiła	kosiło	kosili	kosiły
	impersonal	koszono
future tense	1^st	będę kosił, będę kosić	będę kosiła, będę kosić		będziemy kosili, będziemy kosić	będziemy kosiły, będziemy kosić
	2^nd	będziesz kosił, będziesz kosić	będziesz kosiła, będziesz kosić		będziecie kosili, będziecie kosić	będziecie kosiły, będziecie kosić
	3^rd	będzie kosił, będzie kosić	będzie kosiła, będzie kosić	będzie kosiło, będzie kosić	będą kosili, będą kosić	będą kosiły, będą kosić
	impersonal	będzie kosić się
conditional	1^st	kosiłbym	kosiłabym		kosilibyśmy	kosiłybyśmy
	2^nd	kosiłbyś	kosiłabyś		kosilibyście	kosiłybyście
	3^rd	kosiłby	kosiłaby	kosiłoby	kosiliby	kosiłyby
	impersonal	koszono by
imperative	1^st	niech koszę			kośmy
	2^nd	koś			koście
	3^rd	niech kosi			niech koszą
active adjectival participle		koszący	kosząca	koszące	koszący	koszące
passive adjectival participle		koszony	koszona	koszone	koszeni	koszone
contemporary adverbial participle		kosząc
verbal noun		koszenie

verbs

adjective

nouns

verbs