kroczyć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *korčiti, from *korkъ. Cognate with Czech kráčet.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkrɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: kro‧czyć

Verb

kroczyć impf

  1. (intransitive) to pace, to step, to stride, to strut
    Synonym: stąpać
  2. (intransitive, figurative) to strive
    Synonym: dążyć

Conjugation
Conjugation of kroczyć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kroczyć
present tense 1st kroczę kroczymy
2nd kroczysz kroczycie
3rd kroczy kroczą
impersonal kroczy się
past tense 1st kroczyłem kroczyłam kroczyliśmy kroczyłyśmy
2nd kroczyłeś kroczyłaś kroczyliście kroczyłyście
3rd kroczył kroczyła kroczyło kroczyli kroczyły
impersonal kroczono
future tense 1st będę kroczył,
będę kroczyć
 będę kroczyła,
będę kroczyć
 będziemy kroczyli,
będziemy kroczyć
 będziemy kroczyły,
będziemy kroczyć
2nd będziesz kroczył,
będziesz kroczyć
 będziesz kroczyła,
będziesz kroczyć
 będziecie kroczyli,
będziecie kroczyć
 będziecie kroczyły,
będziecie kroczyć
3rd będzie kroczył,
będzie kroczyć
 będzie kroczyła,
będzie kroczyć
 będzie kroczyło,
będzie kroczyć
 będą kroczyli,
będą kroczyć
 będą kroczyły,
będą kroczyć
impersonal będzie kroczyć się
conditional 1st kroczyłbym kroczyłabym kroczylibyśmy kroczyłybyśmy
2nd kroczyłbyś kroczyłabyś kroczylibyście kroczyłybyście
3rd kroczyłby kroczyłaby kroczyłoby kroczyliby kroczyłyby
impersonal kroczono by
imperative 1st niech kroczę kroczmy
2nd krocz kroczcie
3rd niech kroczy niech kroczą
active adjectival participle kroczący krocząca kroczące kroczący kroczące
contemporary adverbial participle krocząc
verbal noun kroczenie

Derived terms
verbs
adjective
  • kroczny
noun

Further reading
  • kroczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kroczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.