dążyć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *dǫžiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔw̃.ʐɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔw̃ʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: dą‧żyć

Verb

dążyć impf

  1. (intransitive) to aspire, to pursue, to strive [+ do (genitive) = to something]
    Synonyms: przeć, zmierzać

Conjugation
Conjugation of dążyć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dążyć
present tense 1st dążę dążymy
2nd dążysz dążycie
3rd dąży dążą
impersonal dąży się
past tense 1st dążyłem dążyłam dążyliśmy dążyłyśmy
2nd dążyłeś dążyłaś dążyliście dążyłyście
3rd dążył dążyła dążyło dążyli dążyły
impersonal dążono
future tense 1st będę dążył,
będę dążyć
 będę dążyła,
będę dążyć
 będziemy dążyli,
będziemy dążyć
 będziemy dążyły,
będziemy dążyć
2nd będziesz dążył,
będziesz dążyć
 będziesz dążyła,
będziesz dążyć
 będziecie dążyli,
będziecie dążyć
 będziecie dążyły,
będziecie dążyć
3rd będzie dążył,
będzie dążyć
 będzie dążyła,
będzie dążyć
 będzie dążyło,
będzie dążyć
 będą dążyli,
będą dążyć
 będą dążyły,
będą dążyć
impersonal będzie dążyć się
conditional 1st dążyłbym dążyłabym dążylibyśmy dążyłybyśmy
2nd dążyłbyś dążyłabyś dążylibyście dążyłybyście
3rd dążyłby dążyłaby dążyłoby dążyliby dążyłyby
impersonal dążono by
imperative 1st niech dążę dążmy
2nd dąż dążcie
3rd niech dąży niech dążą
active adjectival participle dążący dążąca dążące dążący dążące
passive adjectival participle dążony dążona dążone dążeni dążone
contemporary adverbial participle dążąc
verbal noun dążenie

Derived terms
nouns
verbs

Further reading
  • dążyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dążyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.