kwiknąć

Polish

Etymology

From kwikać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkfik.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -iknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: kwik‧nąć

Verb

kwiknąć pf (imperfective kwiczeć or kwikać)

  1. (intransitive) to oink, to grunt

Conjugation
Conjugation of kwiknąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kwiknąć
future tense 1st kwiknę kwikniemy
2nd kwikniesz kwikniecie
3rd kwiknie kwikną
impersonal kwiknie się
past tense 1st kwiknąłem kwiknęłam kwiknęliśmy kwiknęłyśmy
2nd kwiknąłeś kwiknęłaś kwiknęliście kwiknęłyście
3rd kwiknął kwiknęła kwiknęło kwiknęli kwiknęły
impersonal kwiknięto
conditional 1st kwiknąłbym kwiknęłabym kwiknęlibyśmy kwiknęłybyśmy
2nd kwiknąłbyś kwiknęłabyś kwiknęlibyście kwiknęłybyście
3rd kwiknąłby kwiknęłaby kwiknęłoby kwiknęliby kwiknęłyby
impersonal kwiknięto by
imperative 1st niech kwiknę kwiknijmy
2nd kwiknij kwiknijcie
3rd niech kwiknie niech kwikną
anterior adverbial participle kwiknąwszy
verbal noun kwiknięcie

Further reading
  • kwiknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kwiknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.