miotacz

Polish

Etymology

From miotać +‎ -acz.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmjɔ.tat͡ʂ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔtat͡ʂ
  • Syllabification: mio‧tacz

Noun

miotacz m pers (feminine miotaczka)

  1. (sports) thrower, pitcher

Declension
Declension of miotacz
singular plural
nominative miotacz miotacze
genitive miotacza miotaczy
dative miotaczowi miotaczom
accusative miotacza miotaczy
instrumental miotaczem miotaczami
locative miotaczu miotaczach
vocative miotaczu miotacze

Further reading
  • miotacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • miotacz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.