napocząć

Polish

Etymology

From na- +‎ począć.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈpɔ.t͡ʂɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: na‧po‧cząć

Verb

napocząć pf (imperfective napoczynać)

  1. (transitive) to broach, to set abroach
  2. (transitive, rare) to commence, to start
    Synonyms: rozpocząć, zacząć

Conjugation
Conjugation of napocząć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive napocząć
future tense 1st napocznę napoczniemy
2nd napoczniesz napoczniecie
3rd napocznie napoczną
impersonal napocznie się
past tense 1st napocząłem napoczęłam napoczęliśmy napoczęłyśmy
2nd napocząłeś napoczęłaś napoczęliście napoczęłyście
3rd napoczął napoczęła napoczęło napoczęli napoczęły
impersonal napoczęto
conditional 1st napocząłbym napoczęłabym napoczęlibyśmy napoczęłybyśmy
2nd napocząłbyś napoczęłabyś napoczęlibyście napoczęłybyście
3rd napocząłby napoczęłaby napoczęłoby napoczęliby napoczęłyby
impersonal napoczęto by
imperative 1st niech napocznę napocznijmy
2nd napocznij napocznijcie
3rd niech napocznie niech napoczną
passive adjectival participle napoczęty napoczęta napoczęte napoczęci napoczęte
anterior adverbial participle napocząwszy
verbal noun napoczęcie

Further reading
  • napocząć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • napocząć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.