obłąkaniec

Polish

Etymology

From obłąkany +‎ -iec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔ.bwɔŋˈka.ɲɛt͡s/

Noun

obłąkaniec m pers

  1. madman, lunatic, nutjob
    Synonyms: wariat, szaleniec, pomyleniec, dziwak, psychol

Declension
declension of obłąkaniec
singular plural
nominative obłąkaniec obłąkańcy
genitive obłąkańca obłąkańców
dative obłąkańcowi obłąkańcom
accusative obłąkańca obłąkańców
instrumental obłąkańcem obłąkańcami
locative obłąkańcu obłąkańcach
vocative obłąkańcze obłąkańcy

Further reading
  • obłąkaniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obłąkaniec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.