ocalić

Polish

Etymology

From o- +‎ calić, from Old Polish celić, from Proto-Slavic *cěliti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈt͡sa.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -alit͡ɕ
  • Syllabification: o‧ca‧lić

Verb

ocalić pf (imperfective ocalać)

  1. (transitive) to rescue, to save [+ od (genitive) = from a danger]
    Synonym: uratować
  2. (reflexive) to rescue oneself, to survive
    Synonyms: ocaleć, uratować się

Conjugation
Conjugation of ocalić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ocalić
future tense 1st ocalę ocalimy
2nd ocalisz ocalicie
3rd ocali ocalą
impersonal ocali się
past tense 1st ocaliłem ocaliłam ocaliliśmy ocaliłyśmy
2nd ocaliłeś ocaliłaś ocaliliście ocaliłyście
3rd ocalił ocaliła ocaliło ocalili ocaliły
impersonal ocalono
conditional 1st ocaliłbym ocaliłabym ocalilibyśmy ocaliłybyśmy
2nd ocaliłbyś ocaliłabyś ocalilibyście ocaliłybyście
3rd ocaliłby ocaliłaby ocaliłoby ocaliliby ocaliłyby
impersonal ocalono by
imperative 1st niech ocalę ocalmy
2nd ocal ocalcie
3rd niech ocali niech ocalą
passive adjectival participle ocalony ocalona ocalone ocaleni ocalone
anterior adverbial participle ocaliwszy
verbal noun ocalenie

Derived terms
adjective
nouns

Further reading
  • ocalić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ocalić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.