płatnik

Polish

Etymology

From płacić +‎ -nik.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpwat.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -atɲik
  • Syllabification: płat‧nik

Noun

płatnik m pers (feminine płatniczka)

  1. payer

Declension
Declension of płatnik
singular plural
nominative płatnik płatnicy
genitive płatnika płatników
dative płatnikowi płatnikom
accusative płatnika płatników
instrumental płatnikiem płatnikami
locative płatniku płatnikach
vocative płatniku płatnicy

Noun

płatnik m inan

  1. (colloquial) bill holder (case or other specially designed item in which the waiter gives the guest at the restaurant the bill, and the guest places the money due)

Declension
Declension of płatnik
singular plural
nominative płatnik płatniki
genitive płatnika płatników
dative płatnikowi płatnikom
accusative płatnik płatniki
instrumental płatnikiem płatnikami
locative płatniku płatnikach
vocative płatniku płatniki

Further reading
  • płatnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • płatnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.