płukać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *polkàti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpwu.kat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ukat͡ɕ
  • Syllabification: płu‧kać

Verb

płukać impf (perfective wypłukać)

  1. (transitive) to rinse

Conjugation
Conjugation of płukać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive płukać
present tense 1st płuczę płuczemy
2nd płuczesz płuczecie
3rd płucze płuczą
impersonal płucze się
past tense 1st płukałem płukałam płukaliśmy płukałyśmy
2nd płukałeś płukałaś płukaliście płukałyście
3rd płukał płukała płukało płukali płukały
impersonal płukano
future tense 1st będę płukał,
będę płukać
 będę płukała,
będę płukać
 będziemy płukali,
będziemy płukać
 będziemy płukały,
będziemy płukać
2nd będziesz płukał,
będziesz płukać
 będziesz płukała,
będziesz płukać
 będziecie płukali,
będziecie płukać
 będziecie płukały,
będziecie płukać
3rd będzie płukał,
będzie płukać
 będzie płukała,
będzie płukać
 będzie płukało,
będzie płukać
 będą płukali,
będą płukać
 będą płukały,
będą płukać
impersonal będzie płukać się
conditional 1st płukałbym płukałabym płukalibyśmy płukałybyśmy
2nd płukałbyś płukałabyś płukalibyście płukałybyście
3rd płukałby płukałaby płukałoby płukaliby płukałyby
impersonal płukano by
imperative 1st niech płuczę płuczmy
2nd płucz płuczcie
3rd niech płucze niech płuczą
active adjectival participle płuczący płucząca płuczące płuczący płuczące
passive adjectival participle płukany płukana płukane płukani płukane
contemporary adverbial participle płucząc
verbal noun płukanie
nouns

Further reading
  • płukać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • płukać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.