pełnomocnik

Polish

Etymology

From pełnomocny +‎ -nik.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɛw.nɔˈmɔt͡s.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡sɲik
  • Syllabification: peł‧no‧moc‧nik

Noun

pełnomocnik m pers (feminine pełnomocniczka)

  1. agent, attorney-in-fact
    Synonym: plenipotent

Declension
Declension of pełnomocnik
singular plural
nominative pełnomocnik pełnomocnicy
genitive pełnomocnika pełnomocników
dative pełnomocnikowi pełnomocnikom
accusative pełnomocnika pełnomocników
instrumental pełnomocnikiem pełnomocnikami
locative pełnomocniku pełnomocnikach
vocative pełnomocniku pełnomocnicy

Derived terms
noun

Further reading
  • pełnomocnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pełnomocnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.