pocałować

Polish

Etymology

From po- +‎ całować.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔ.t͡saˈwɔ.vat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvat͡ɕ
  • Syllabification: po‧ca‧ło‧wać

Verb

pocałować pf (imperfective całować)

  1. (transitive) to kiss (to touch with the lips)
    Synonym: ucałować
  2. (reflexive) to kiss (to touch each other’s lips)
    Synonym: ucałować

Conjugation
Conjugation of pocałować pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pocałować
future tense 1st pocałuję pocałujemy
2nd pocałujesz pocałujecie
3rd pocałuje pocałują
impersonal pocałuje się
past tense 1st pocałowałem pocałowałam pocałowaliśmy pocałowałyśmy
2nd pocałowałeś pocałowałaś pocałowaliście pocałowałyście
3rd pocałował pocałowała pocałowało pocałowali pocałowały
impersonal pocałowano
conditional 1st pocałowałbym pocałowałabym pocałowalibyśmy pocałowałybyśmy
2nd pocałowałbyś pocałowałabyś pocałowalibyście pocałowałybyście
3rd pocałowałby pocałowałaby pocałowałoby pocałowaliby pocałowałyby
impersonal pocałowano by
imperative 1st niech pocałuję pocałujmy
2nd pocałuj pocałujcie
3rd niech pocałuje niech pocałują
passive adjectival participle pocałowany pocałowana pocałowane pocałowani pocałowane
anterior adverbial participle pocałowawszy
verbal noun pocałowanie

Further reading
  • pocałować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pocałować in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.