pogardziciel

Polish

Etymology

From pogardzić +‎ -ciel.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔ.ɡarˈd͡ʑi.t͡ɕɛl/
  • Rhymes: -it͡ɕɛl
  • Syllabification: po‧gar‧dzi‧ciel

Noun

pogardziciel m pers

  1. scorner, disdainer
    Synonym: wzgardziciel

Declension
Declension of pogardziciel
singular plural
nominative pogardziciel pogardziciele
genitive pogardziciela pogardzicieli
dative pogardzicielowi pogardzicielom
accusative pogardziciela pogardzicieli
instrumental pogardzicielem pogardzicielami
locative pogardzicielu pogardzicielach
vocative pogardzicielu pogardziciele
adjective
adverb
nouns
verbs

Further reading
  • pogardziciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pogardziciel in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.