potłuc

Polish

Etymology

From po- +‎ tłuc.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔ.twut͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔtwut͡s
  • Syllabification: po‧tłuc

Verb

potłuc pf

  1. (transitive) to break in many places, to smash, to shatter
    Synonyms: rozbić, stłuc
  2. (transitive) to break (a body part) in a collision or fall
  3. (reflexive) to break, to smash
  4. (reflexive) to injure oneself in a collision or fall

Conjugation
Conjugation of potłuc pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive potłuc
future tense 1st potłukę potłuczemy
2nd potłuczesz potłuczecie
3rd potłucze potłuką
impersonal potłucze się
past tense 1st potłukłem potłukłam potłukliśmy potłukłyśmy
2nd potłukłeś potłukłaś potłukliście potłukłyście
3rd potłukł potłukła potłukło potłukli potłukły
impersonal potłuczono
conditional 1st potłukłbym potłukłabym potłuklibyśmy potłukłybyśmy
2nd potłukłbyś potłukłabyś potłuklibyście potłukłybyście
3rd potłukłby potłukłaby potłukłoby potłukliby potłukłyby
impersonal potłuczono by
imperative 1st niech potłukę potłuczmy
2nd potłucz potłuczcie
3rd niech potłucze niech potłuką
passive adjectival participle potłuczony potłuczona potłuczone potłuczeni potłuczone
anterior adverbial participle potłukłszy
verbal noun potłuczenie

Further reading
  • potłuc in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • potłuc in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.