przykazać

Polish

From przy- +‎ kazać.

przykazać pf (imperfective przykazywać)

(transitive) to command, to order (to give orders) [+dative = whom] [+żeby = to do what] or [+infinitive = to do what]
Synonyms: nakazać, rozkazać

Conjugation of przykazać pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przykazać
future tense	1^st	przykażę			przykażemy
	2^nd	przykażesz			przykażecie
	3^rd	przykaże			przykażą
	impersonal	przykaże się
past tense	1^st	przykazałem	przykazałam		przykazaliśmy	przykazałyśmy
	2^nd	przykazałeś	przykazałaś		przykazaliście	przykazałyście
	3^rd	przykazał	przykazała	przykazało	przykazali	przykazały
	impersonal	przykazano
conditional	1^st	przykazałbym	przykazałabym		przykazalibyśmy	przykazałybyśmy
	2^nd	przykazałbyś	przykazałabyś		przykazalibyście	przykazałybyście
	3^rd	przykazałby	przykazałaby	przykazałoby	przykazaliby	przykazałyby
	impersonal	przykazano by
imperative	1^st	niech przykażę			przykażmy
	2^nd	przykaż			przykażcie
	3^rd	niech przykaże			niech przykażą
passive adjectival participle		przykazany	przykazana	przykazane	przykazani	przykazane
anterior adverbial participle		przykazawszy
verbal noun		przykazanie

nouns

phrases