rozpalić

Polish

Etymology

From roz- +‎ palić.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔsˈpa.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -alit͡ɕ
  • Syllabification: roz‧pa‧lić

Verb

rozpalić pf (imperfective rozpalać)

  1. (transitive) to kindle, to inflame
    Synonyms: rozniecić, wzniecić
  2. (transitive, figurative) to kindle, to arouse
    Synonyms: rozbudzić, rozniecić
  3. (reflexive, of a fire) to catch, to take hold

Conjugation
Conjugation of rozpalić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozpalić
future tense 1st rozpalę rozpalimy
2nd rozpalisz rozpalicie
3rd rozpali rozpalą
impersonal rozpali się
past tense 1st rozpaliłem rozpaliłam rozpaliliśmy rozpaliłyśmy
2nd rozpaliłeś rozpaliłaś rozpaliliście rozpaliłyście
3rd rozpalił rozpaliła rozpaliło rozpalili rozpaliły
impersonal rozpalono
conditional 1st rozpaliłbym rozpaliłabym rozpalilibyśmy rozpaliłybyśmy
2nd rozpaliłbyś rozpaliłabyś rozpalilibyście rozpaliłybyście
3rd rozpaliłby rozpaliłaby rozpaliłoby rozpaliliby rozpaliłyby
impersonal rozpalono by
imperative 1st niech rozpalę rozpalmy
2nd rozpal rozpalcie
3rd niech rozpali niech rozpalą
passive adjectival participle rozpalony rozpalona rozpalone rozpaleni rozpalone
anterior adverbial participle rozpaliwszy
verbal noun rozpalenie

Derived terms
verbs

Further reading
  • rozpalić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozpalić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.