ryczeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ryčati, *rykati (< *rūk-ē-). Onomatopoeic.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɨ.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨt͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: ry‧czeć

Verb

ryczeć impf (perfective zaryczeć or ryknąć)

  1. (intransitive) to roar
  2. (intransitive) to bellow, to low
  3. (intransitive) to cry, to scream, to yell

Conjugation
Conjugation of ryczeć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ryczeć
present tense 1st ryczę ryczymy
2nd ryczysz ryczycie
3rd ryczy ryczą
impersonal ryczy się
past tense 1st ryczałem ryczałam ryczeliśmy ryczałyśmy
2nd ryczałeś ryczałaś ryczeliście ryczałyście
3rd ryczał ryczała ryczało ryczeli ryczały
impersonal ryczano
future tense 1st będę ryczał,
będę ryczeć
 będę ryczała,
będę ryczeć
 będziemy ryczeli,
będziemy ryczeć
 będziemy ryczały,
będziemy ryczeć
2nd będziesz ryczał,
będziesz ryczeć
 będziesz ryczała,
będziesz ryczeć
 będziecie ryczeli,
będziecie ryczeć
 będziecie ryczały,
będziecie ryczeć
3rd będzie ryczał,
będzie ryczeć
 będzie ryczała,
będzie ryczeć
 będzie ryczało,
będzie ryczeć
 będą ryczeli,
będą ryczeć
 będą ryczały,
będą ryczeć
impersonal będzie ryczeć się
conditional 1st ryczałbym ryczałabym ryczelibyśmy ryczałybyśmy
2nd ryczałbyś ryczałabyś ryczelibyście ryczałybyście
3rd ryczałby ryczałaby ryczałoby ryczeliby ryczałyby
impersonal ryczano by
imperative 1st niech ryczę ryczmy
2nd rycz ryczcie
3rd niech ryczy niech ryczą
active adjectival participle ryczący rycząca ryczące ryczący ryczące
contemporary adverbial participle rycząc
verbal noun ryczenie

Derived terms
nouns

Further reading
  • ryczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ryczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.